ေခတ္သစ္ မိန္းကေလးေတြဦးေဆာင္မႈခံလိုက္ရတဲ့ ေခတ္သစ္ေယာက်္ားေလးမ်ား

မိန္းမႏႇင့္ေယာက္်ားဟူ၍ကမာၻေပၚ တြင္ စတင္ျဖစ္ေပၚလာကတည္းကပင္ မိန္းမတို႔သည္ ေယာက္်ားတို႔၏ စိုးမိုးအုပ္ ခ်ဳပ္ျခင္း ကိုခံရကာ၊ ေယာက္်ားတို႔ျပဳ သမွ်ႏု
ခဲ့ၾကရေသာ ဘ၀အေျခအေနတြင္ ေနထိုင္ခဲ႔ၾကရ ရာမွ ေခတ္သစ့္ေျပာင္းလာေသာအခါမိန္းမတို႔၏ အၾကံဥာဏ္အယူအဆတို႔သည္ ေခတ္ႏႇင့္အတူ ေျပာင္းလဲလာၾကျပီး
ေနာက္ မိမိတို႔၏ ေအာက္က်ေနာက္က်ဘ၀ကို ျငီးေငြ႔လာၾကျပီးလွ်င္ ထံုးစံတို႔ကို ဆန္႔က်င္ ပုန္ကန္လိုေသာစိတ္ထားမ်ား ေပၚေပါက္လာၾကသည္။
ေယာက္်ားတို႔ ကဲ့သို႔လြတ္လပ္ျခင္းကို လိုလားေတာင့္တၾကသည္။
မိန္းမ တို႔သည္ ေယာက္်ားတို႔ထက္ မသာႏိုင္ေစကာမူ ေယာက္်ားတို႔ႏႇင္႔တန္းတူညီမ်ေသာ အခြင့္အေရးကို ေၾကြးေၾကာ္ေတာင္းဆိုစျပဳလာၾကေလသည္။ေယာက္်ားတို႔သည္မိန္းမတို႔အားမိမိႏႇင့္ တန္းတူညီမွ်ေသာ အခြင့္အေရးကို ေပးလိုက္ျခင္း အားျဖင့္ အနာဂါတ္
ကာလ တြင္ မိမိတို႔၏ ဘ၀အေျခအေန မည္သို႔ထိခိုက္မည္ကို ေတြးေတာျခင္းမျပဳၾကဘဲ မိန္းမတို႔အေပၚ တြင္ က႐ုဏာတရားၾကီးစြာျဖင့္ မိမိတို႔ႏႇင့္မျခားနားေသာ တန္းတူ လြက္လပ္ခြင့္ေပးလိုက္ေလရာ ကာလ ရႇည္ ၾကာစြာ ေယာက္်ားတို႔၏ႏိႇပ္ကြပ္ဖိစီးျခင္းကို ခံခဲ့ၾကရေသာမိန္းမတို႔သည္ေဇာင္းမႇလႊတ္လိုက္ေသာျမင္းကဲ့သို႔လြ တ္ လပ္ျခင္း၏
အရသာကို မီးကုန္ယမ္းကုန္ အစြမ္းကုန္အၾကြင္းမဲ့ စံစားအသံုးျပဳၾကေတာ့၏၊
ထိုအခြင့္အေရးကိုရရႇိသည့္အခါမႇစ၍ယခင္ကေယာက္်ားမ်ားသာလ်င္လုပ္ကိုင္ေလ႔ရွိ္ေသာေနရာဌာန အရပ္ရပ္ တြင္၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ျခင္းျပဳၾက႐ံုမကဘဲ၊ အျပဳအမူအေန
အထိုင္ အမူအက်င့္ တို႔ပင္လ်င္ ေယာက္်ား ႏႇင့္မျခား နားေသာ အေျခအေနသို့ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ေလ၏။
မိန္းမမ်ား သည္ စာေရးစာခ်ီအလုပ္မႇစ၍တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ မင္း-မႇဴး-မတ္ ရာထူးမ်ားအထိ အလုပ္အကိုင္ မ်ား ကို ေယာက္်ားတို႔လက္ထဲမႇ လုယက္ယူၾကေလ၏။
ထိုသို႔ မိန္းမ မ်ား ေယာက္်ားတို႔၏ေနရာကို တိုး၀င္လာျခင္းအားျဖင့္ေယာက္်ားတို႔သည္ မိန္းမမ်ားအားေနရာဖယ္ေပးၾကရေသာအျဖစ္မ်ိဳးသို့ဆိုက္ေရာက္လာခဲ့ ေတာ့ သည္။
မိန္းမ ဦးေရ တေယာက္တိုးလ်င္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္အလုပ္လက္မဲ႔ျဖစ္္ျခင္းသို႔ေရာက္ခဲ့ရာ အလုပ္အကိုင္ အသီးသီးတြင္ မိန္းမ်ား ပိုမို၀င္တိုးေလေလ၊ ေယာက္်ားအလုပ္
လက္မဲ့ ပိုမိုမ်ားျပားေလေလ ျဖစ္လာ ေတာ့၏။ ”

“အညိဳေရ၊ ေဟး အညိဳ၊ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ”
အျပင္ဖက္ကၾကားလိုက္ရေသာ ေဖေဖ႔ အသံေၾကာင့္ လက္ထဲကဖတ္လက္စ စာအုပ္ကို ေမြ႕ယာေအာက္ထိုးသြင္း လိုက္ျပီး ကမန္းကတန္း ျပန္ထူးလိုက္ရ သည္။
“ခင္ဗ်ာ ၊ သားဒီမွာ ပါေဖေဖ”
အခန္းထဲ၀င္လာေသာ ေဖေဖ႔မ်က္ႏွာက မသာမယာျဖစ္ေနသည္။ ျဖဴႏုေသာ မ်က္ႏွာတြင္ေသြးေရာင္ အနည္း ငယ္မွ်လႊမ္းေနျပီး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ပံုေဖၚထားသည့္ ဇင္ေယာ္ေတာင္ မ်က္ခံုးႏွစ္ဖက္က တြန္႔ေကြးေနသည္။ ကၽြန္ ေတာ့္ မ်က္ခံုးေတြက ေဖေဖ ႏွင့္ အလြန္တူသည္ဟု ေမေမ ႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးေတြက ေျပာဖူးသည္။
“ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေဖေဖ၊ မ်က္ႏွာလဲ မေကာင္းပါလား”
“ဧည့္ခန္းေထာင့္ က ဘီရိုပုေလးေပၚမွာ တင္ထားတဲ႔ စာအုပ္တအုပ္ေတြ႔မိလား ..သားေရ”
ကၽြန္ေတာ္ယူလာေသာ စာအုပ္ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ေနေသာ စာအုပ္ကို ေျပာတာမွန္းသိျပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ ေတြ ဒိန္းကနဲ ခုန္သြားကာ မုသားစကားတခြန္းကို အမွတ္မဲ႔စြာေျပာလိုက္မိပါသည္။
“မေတြ႕ပါဘူး ေဖေဖ”
ေဖေဖ႔ မ်က္ႏွာ ေနထိပန္းလိုညိဳးက်သြား၏။
“ဘယ္မွာ ထားမိမွားတယ္ မသိပါဘူး။ သားေမေမ သာေတြ႔သြားရင္ ေဖေဖ႔ကို ဆူေတာ့မွာပဲ”
“ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေဖေဖ”
“ေအာ္ သားေမေမ က ဒီလိုစာအုပ္ေတြ မဖတ္ေစခ်င္ဘူးေလ၊ အက်ိဳးမရွိတဲ႔ စာေတြတဲ႔”
တုန္လႈပ္ေနေသာ ေဖေဖ႔ကိုၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ဆက္၍ မလိမ္ရက္ေတာ့ဘဲ ေမြ႔ယာေအာက္တြင္ ထိုးသြင္းထားေသာစာအုပ္ကို ထုတ္ယူလိုက္ကာ ေဖေဖ႔ကိုျပလိုက္မိပါသည္။
“ဒီစာအုပ္လား ေဖေဖ”
“ဟုတ္တယ္၊ ဟုတ္တယ္၊ ယူရင္လဲ ဘာေၾကာင့္ညာရတာလဲ သားရယ္”
ကၽြန္ေတာ္ညာမိသည့္ အတြက္ေဖေဖ စိတ္မဆိုးေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္သိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ေဖေဖ သည္ စိတ္ ထားအလြန္ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္း သေလာက္ ကၽြန္ေတာ့္ ကိုလည္း အလြန္ခ်စ္ရွာပါသည္။ စာအုပ္ ကိုေဖေဖ႔ လက္ ထဲျပန္ထည့္ မေပးေသးဘဲ လက္ထဲဆက္ကိုင္ထားရင္း ေဖေဖ႔ကို သိခ်င္တာေမးမိပါသည္။
“ဒီစာအုပ္ထဲ ေရးထားတာေတြ အမွန္ေတြလားေဖေဖ”
ေဖေဖ႔ မ်က္ႏွာမွာ အလြန္ထိတ္လန္႔သည့္ အမူအရာေတြ ေပၚလာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို မ်က္လံုးျပဴး မ်က္ဆန္ ျပဴးႏွင့္ၾကည့္ရင္း
“သားေမေမ ေရွ႕မွာေတာ့ ဒီလိုေတြ မေမးရဘူးေနာ္၊ သားကို ေမေမ က တအားစိတ္ဆိုးလိမ္႔မယ္”
“မေျပာပါဘူး ေဖေဖရဲ႕၊ ဒါကသားအဖခ်င္း ေမးတာပါ။”
ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာ ၀င္ထိုင္ျပီးေဖေဖ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖက္လိုက္သည္။ ခုေလာေလာလတ္လတ္ မီးဖို ေခ်ာင္ထဲ ကထြက္လာျခင္း ျဖစ္ေသာ္ လည္း ေဖေဖ႔ကိုယ္ က ေမႊးပ်ံ႕ေန ၏။ ေမေမ ႏိုင္ငံျခားသြားတုန္း က ၀ယ္လာေသာေရေမႊးရနံ႔ မွန္းသိလိုက္ပါသည္။ အိမ္ေဖၚေကာင္ေလးေတြ ရွိေသာ္လည္း ေဖေဖ က ကိုယ္တိုင္ခ်က္ျပဳတ္ရမွေက်နပ္ သည္။
ေဖေဖ ဟင္းခ်က္ေကာင္းတာကို လူတိုင္းသိ၏။ ကၽြန္ေတာ့္ ကိုလည္း သင္ယူဖို႔ ေမေမ နွင့္ တ ျခားလူေတြက တိုက္တြန္းၾကေသာ္လည္း ခုခ်ိန္ထိ သင္ယူျဖစ္သည့္
ဆီမေရာက္ေသးပါ။
“ဟုတ္လား၊ မွန္လား ေဖေဖ၊ သားတို႔ ေက်ာင္းမွာ သင္တာေတြနဲ႔လဲ မတူဘူးေနာ္”
“ဒီစာအုပ္က ပိတ္ပင္ထားတဲ႔စာအုပ္ကြဲ႔၊ ေရးတဲ႔ သူလဲ အဖမ္းခံရျပီး ေထာင္ထဲမွာပဲ ေသသြားတယ္၊ အျပင္မွာ ငါ့ သား လက္ထဲ ကိုင္ျပီးသြားၾကည့္ပါလား ရဲေတြ ေရာက္လာျပီး
သားကို ဖမ္းလိမ္႔မယ္”
၀ါက်င္က်င္ စာအုပ္ေဟာင္းေလးကို ကၽြန္ေတာ္ မယံုႏိုင္စြာ ျပန္ၾကည့္ေနမိပါသည္။
“ေဖေဖ တို႔ ငယ္ငယ္ထဲကထြက္ခဲ႔တဲ႔ စာအုပ္ေပါ့၊ အစိုးရကလိုက္သိမ္း ေပမယ့္ ဖြက္ထားၾကေတာ့ က်န္ေနတာေလ”
“ေဖေဖ ဖြက္ထားတာလား”
“မဟုတ္ဘူး၊ ဦးခ်စ္ခ်စ္ ဆီကရတာ”
ဦးခ်စ္ခ်စ္ ကိုကၽြန္ေတာ္ သိပါသည္။ သူ႔မိန္းမက လည္း ေမေမ႕အသိျဖစ္လို႔ အိမ္လာဖူးသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုမ်က္ စိ ေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ျပီး အျပစ္ရွာလြန္း၍ ကၽြန္ေတာ္သေဘာ
မက်ပါ။
“သား ဖတ္ျပီးျပီ မဟုတ္လား၊ ေဖေဖ႕ကို ျပန္ေပးေတာ့၊ ဒီစာအုပ္ထဲက အေၾကာင္း ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေျပာရဘူးေနာ္ ေမေမ႔ ကိုလဲ မေျပာရဘူး၊ ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလဲ မေျပာရဘူးေနာ္”
“မေျပာပါဘူး ေဖေဖရဲ႕၊ ဒါေပမယ့္ သားဖတ္ခ်င္ေသးတယ္။ မျပီးေသးဘူး၊ စိတ္ခ်ပါ၊ ေမေမ ျပန္မလာခင္ ျပန္ေပးမယ္၊ ကတိေပးတယ္”
ေဖေဖ႔ရင္ခြင္ကို ေခါင္းနွင့္ ေခြ႔ျပီးေျပာလိုက္ေသာအခါ ေဖေဖကၽြန္ေတာ့္ကို အလိုလိုက္ရွာပါသည္။
“ကတိတည္ရမယ္ ေနာ္”
“ဟုတ္ကဲ႔၊ ဒါနဲ႔ ဘာဟင္းခ်က္လဲ ေဖေဖ”
“မန္က်ည္းရြက္သုတ္၊ ပဲၾကီးဟင္းခ်ိဳ နဲ႕ ငါးခူေၾကာ္ႏွပ္ စပ္စပ္ေလး”
ေဖေဖ႕လက္ရာဆိုေတာ့ ေကာင္းမွာေသခ်ာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဗိုက္ဆာသလိုလို ျဖစ္လာေသာ္လည္း လက္ထဲက စာအုပ္ကို ဆက္ဖတ္ခ်င္ေနေသးတာေၾကာင့္ ဆာေလာင္စိတ္ ကို ေျဖေဖ်ာက္ရင္း စာဆက္ဖတ္ဖို႕ အိပ္ယာေပၚျပန္ လွဲခ်လိုက္ျပီးမွ သတိရျပီး အခန္း၀သို႕ ေရာက္ေနသည့္ ေဖေဖ႔ကို လွမ္းေမးလိုက္မိသည္။
“ဒီစာအုပ္ ေရးတဲ႔ သူက ေယာက္်ားလား မိန္းမလား ဟင္”
“ေယာက္်ားေပါ့ သားရယ္၊ မိန္းမက ေရးမလားလို႔”
မွန္ပါသည္ ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ခဲ႔ျပီးသေလာက္ဆိုလွ်င္ မိန္းမတေယာက္က ဒီလိုအေၾကာင္းအရာေတြ ေရးမည္ မဟုတ္ေပ။

“ေယာက္်ားတို႔ ၏ အလုပ္ကို မိန္းမမ်ား ၀င္လုပ္ရာတြင္ ေယာက္်ားတို့မႇာအလုပ္လုပ္စရာေနရာမရႇိေတာ့ဘဲ အလုပ္လက္မဲ့အျဖစ္ျဖင့္ အိမ္တြင္း၌ကုပ္၍ မႇိဳတက္ခံေနၾကရေလရာ
ထိုကဲ့သို့ အိမ္တြင္းတြင္ကာလရႇည္ျမင့္စြာ ေနရျခင္းသည္ အခ်ိန္အားလူအား အသားေမြး အလႇေသြးေနရေသာ ဘ၀သို့ေရာက္ရႇိေစလ်က္ မိမိတို႔ကိုယ္ ကို လႇပႏုနယ္ေျပျပစ္ေအာင္ ဖန္တီးျခင္းသာလ်င္ အလုပ္ၾကီးတစ္ခုျဖစ္လာေပေတာ့၏။
သို႔့ျဖင့္ မိန္းမဟူက အလုပ္လုပ္ကိုင္ၾကျပီး ေယာက္်ားဟူသည္ သည္အိမ္မွာ ေနထိုင္ၾကရသည္ျဖစ္ရာ ေယာက္်ားတို႔၏ ၀တၱရား မႇာ ထမင္းခ်က္ျပဳတ္ေကြၽးေမြးျခင္း၊ ကေလးထိန္းျခင္း၊ အႏႇီးေလ်ာ္ဖြတ္ျခင္း ေစ်း၀ယ္ျခင္း၊ မယားအလုပ္ျပန္ခ်ိန္ေစာင့္ေမ်ာ္ျခင္း စသည္တို႔သာျဖစ္လာေတာ့သည္။