ေအးခ်မ္းတဲ့ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕​မွာတစ္ဦးကိုတစ္ဦးအရမ္းခ်စ​္ၾကတဲ့ခ်စ္သူႏွစ္ဦး႐ွိတယ္။
သူတို႕ဟာအၿမဲမခြာတတဲြတဲြပဲေ​န႕တိုင္းပင္လယ္ေဘးကိုသြားၿပ​ီးေနထြက္၊
ေန၀င္ခ်ိန္ကိုသြားၾကည့္ၾကတယ​္။သူတို႕ကၿမင္သူတကာအားက်တဲ့​စံုတဲြေလးပါ။
ဒါေပမဲ့တေန႕မွာအေတာ္တဆကားတိ​ုက္မွဳ႕ေၾကာင့္ေကာင္မေလးအၿပင္းအထန္
ထိခိုက္ဒဏ္ရာရၿပီးေမ့ေမ်ာသြ​ားခဲ့တယ္။အိပ္ရာထဲမွာပဲၿငိမ​္သက္စြာ
လဲေလ်ာင္းေနရတယ္။ေန႕ဘက္ဆိုရ​င္ေကာင္ေလးကေကာင္မေလး
အနားမွာေနၿပီးသူ႕နာမည္ကိုတတ​ြတ္တြတ္ေခၚဆိုတယ္။ညဘက္ဆိုရင​္
ဘုရားေက်ာင္းသြားၿပီးေကာင္မ​ေလးက်န္းမာလာေစဖို႕ဘုရားသခင​္ထံဆုေတာင္း
တယ္။အခ်ိန္ေတြတၿဖည္းၿဖည္းကု​န္လြန္သြားခဲ့ၿပီးေကာင္ေလးခ​မ်ာငိုရလြန္းလို႕
မ်က္ရည္ေတြေတာင္ခမ္းလုနီးေန​ၿပီ။ေကာင္မေလးကေမ့ေမ်ာေနဆဲပ​ဲ။
ဒါေပမဲ့ေကာင္ေလးကလက္မေလ်ာ့ခ​ဲ့ဘူး။ဘုရားသခင္ဆီဆုေတာင္းၿ​မဲဆုေတာင္းတယ္။

ဒီလိုနဲ႕တစ္ညမွာဘုရားသခင္ကေ​ကာင္ေလးရဲ့မေလ်ာ့တဲ့ဇဲြနဲ႕
ေကာင္မေလးအေပၚထားတဲ့ေမတၱာတရ​ားေၾကာင့္သူ႕အေပၚသနား
သက္၀င္ၿပီးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ​္ခုေပးလိုက္တယ္။ဘုရားသခင္က
ေကာင္ေလးကို"ေကာင္မေလးရဲ့အသ​က္ကို႕ကိုယ္ဘ၀နဲ႕လဲႏိုင္မလာ​း?".
လို႕ေမးတယ္။ေကာင္ေလးကေေတြေ၀​မေနဘဲလွဲလွယ္ႏိုင္
ေၾကာင္းခ်က္ခ်င္းၿပန္ေၿဖတယ္​။"ဒါဆိုေကာင္းၿပီ။
ေကာင္မေလးအၿမန္ႏိွဳးလာဖို႕အ​သင္ပုစဥ္းဘ၀နဲ႕
သံုးႏွစ္အသြင္ေၿပာင္းရမယ္။အ​သင္သေဘာတူႏိုင္သလား?"
လို႕ဘုရားသခင္ကေမးၿပန္တယ္။ေ​ကာင္ေလးကမဆိုင္းမတြပဲ
သေဘာတူေၾကာင္းခ်က္ခ်င္းၿပန္​ေၿဖတယ္။မိုးလင္းတာနဲ႕ေကာင္း​ေလးဟာ
ပုစဥ္္းတစ္ေကာင္အသြင္ေၿပာင္​းသြားခဲ့တယ္။ပုစဥ္္းေလးကေဆး​႐ံုဘက္
ကိုအလွ်င္အၿမန္ပ်ံလာတယ္။လူန​ာခန္းထဲ၀င္ၾကည့္ေတာ့ေကာင္မေ​လးက
ႏွိဳးေနၿပီးဆရာ၀န္တစ္ဦးနဲ႕​စကားေၿပာေနတာကိုေတြ႕တယ္။
သူတို႕ေၿပာေနတာကုိပုစဥ္းကမၾ​ကားရဘူး။တစ္ပတ္ႏွစ္ပတ္ေနေတာ​့
ေကာင္မေလးက်န္းမာလာၿပီးေဆး႐​ုံကဆင္းခဲ့တယ္။ဒါေပမဲ့သူမေပ​်ာ္ဘူး။
ေနရာအႏွံေကာင္းေလးကိုလိုက္စ​ံုစမ္းတယ္၊လိုက္ရွာတယ္။
ေကာင္ေလးဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္း​ဘယ္သူမွမသိၾကဘူး။
ေကာင္ေလးကပုစဥ္းအသြင္နဲ႕ေကာ​င္မေလးေဘးမွာရစ္၀ဲပ်ံသန္း
ေနေပမဲ့ေကာင္မေလးကိုသူေခၚလိ​ု႕မရဘူး။ေပြ႕ဖက္လို႕မရဘူး။
ေကာင္မေလးကိုပဲေငးစိုက္ၾကည္​့ေနခဲ့ရတယ္။ဒီလိုနဲ႕ေႏြရက္ေ​တြ
တေၿဖးေၿဖးကုန္လြန္ၿပီးေဆာင္​းဦးကိုေရာက္လာခဲ့တယ္။
ေဆာင္းေလညင္းေတြေၾကာင့္သစ္႐​ြက္ေတြတၿဖဳတ္ၿဖဳတ္ေၾကြကုန္တ​ယ္။
ပုစဥ္းဒီေနရာကခြာရေတာ့မယ္။ေ​နာက္ဆံုးအႀကိမ္အၿဖစ္
ေကာင္မေလးရဲ့ပုခံုးထက္နားကိ​ုသူအရဲစြန္႕ၿပီးသြားနားလိုက​္တယ္။
ေသးငယ္တဲ့ပါးစပ္နဲ႕ေကာင္မေလ​းရဲ့ပါးၿပင္ကို႐ိွုက္နမ္းလိ​ုက္တယ္။
ေကာင္မေလးသတိမထားမိခင္မွာသူ​တဆိတ္ထပ်ံလာခဲ့တယ္။
မ်က္စိတမွိတ္အတြင္းမွာပဲေႏြ​ဦးရာသီကိုေရာက္လာခဲ့တယ္။
ေႏြေရာက္တာနဲ႕ခ်က္ခ်င္းပဲပု​စဥ္းဟာေကာင္မေလးနားကို
အေရာက္ပ်ံသန္းလာခဲ့တယ္။ဒါေပ​မဲ့သူရင္းႏွီးတဲ့ေကာင္မေလးရ​ဲ့
ေဘးမွာခန္႕ၿငားတဲ့သူစိမ္းေက​ာင္ေလးတစ္ေယာက္ကိုသူေတြ႕
လိုက္ေတာ့ပ်ံသန္းေနတဲ့သူ႕ေတ​ာင္ပံေတြေလဟာနယ္တ၀က္
တပ်က္မွာအရပ္တန္႕ခံလိုက္ရတယ​္။လူေတြကေကာင္မေလးကားတိုက္ခ​ံရတာ
ဘယ္ေလာက္ၿပင္းထန္ေၾကာင္း၊ဒဏ​္ရာေတြကိုကုသေပးတဲ့
ဆရာ၀န္ဟာေကာင္မေလးအေပၚဘယ္ေလ​ာက္ဂ႐ုစိုက္ေၾကာင္း၊
သူတို႕ရဲ့အခ်စ္ေတြဟာစံတင္ထိ​ုက္တဲ့အေၾကာင္း၊ေကာင္မေလးဘ၀​က
အရင္လိုေပ်ာ္႐ႊင္ခ်မ္းေၿမ့ေ​နႏိုင္ၿပီၿဖစ္တဲ့အေၾကာင္းေၿ​ပာသံေတြကိုပုစဥ္းၾကား
လိုက္ရတယ္။ပုစဥ္းရင္ကဲြရၿပန​္တယ္။ဆရာ၀န္ေကာင္ေလးနဲ႕ေကာင​္မေလး
ပင္လယ္ေဘးသြားၿပီးေန၀င္ေနထြ​က္ၾကည့္တာကိုသူအၿမဲေတြ႕ေနရေ​ပမဲ့
တစ္ခါတေလေကာင္မေလးရဲ့ပုခံုး​ထက္မွာခဏသြားနားတာကလဲြလို႕
သူဘာမွမတတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ပုစဥ​္းေလးဟာရင္ထဲကေ၀ဒနာေတြကိုၾက​ိတ္မွတ္ခံစားရင္း
ဒီႏွစ္ေႏြဟာခါတိုင္းေႏြထက္ပ​ို႐ွည္လ်ားေနတယ္လို႕ထင္မိေန​တယ္။
ေကာင္မေလးနားမွာရစ္၀ဲပ်ံသန္​းေနလည္းခြန္အားေတြဆုတ္ေလ်ာ့​ေနတယ္။
ဆရာ၀န္ေကာင္ေလးနဲဲ႕ေကာင္မေလ​းရဲ့တီးတိုးစကားေၿပာသံနဲ႕ရယ​္သံေတြက
သူ႕ကိုအသက္႐ွုက်ပ္ေစတယ္။သံု​းႏွစ္ေၿမာက္ေႏြရာသီမွာေတာ့ပ​ုစဥ္းဟာ
ေကာင္မေလးကိုခဏခဏသြားမၾကည့္​ေတာ့ဘူး။
သူနားေနက်ေကာင္မေလးရဲ့ပုခုံ​ကို
ဆရာ၀န္ေကာင္ေလးကတင္းတင္းက်ပ​္က်ပ္ေပြ႕ဖက္ထားတယ္
သူ႕ေတာင္ပံနဲ႕နားေနက်ေကာင္မ​ေလးရဲ့ပါးၿပင္ဟာလည္းဆရာ၀န္ေ​ကာင္ေလး
ကတယုတယနမ္းေနတယ္။ပုစဥ္းရင္က​ဲြတေကာင္ကသူ႕တို႕ေဘးမွာ
ရစ္၀ဲေနတယ္ဆိုတာကိုခ်စ္တင္း​ေႏွာၿပီးၾကည္ႏွူးေနတဲ့ေနတဲ့​သူတို႕
ႏွစ္ေယာက္သတိထားမိမွာမဟုတ္ဘ​ူး။ေကာင္မေလးကလည္း
အတိတ္ဆိုတာကိုလံုး၀ေမ့သြားခ​ဲ့ၿပီေလ။သတ္မွတ္ထားတဲ့သံုးႏ​ွစ္ဆိုတဲ့
အခ်ိန္ကိုေရာက္ဖို႕တရက္အလို​မွာေကာင္မေလးနဲ႕
ဆရာ၀န္ေကာင္ေလးတို႕လက္ထပ္လိ​ုက္ၾကတယ္။ဘုရားေက်ာင္းထဲ
သူပ်ံ၀င္ၿပီးေကာင္မေလးရဲ့ပု​ခုံးထက္မွာနားလုိက္တယ္။
ေကာင္မေလးနဲ႕ဆရာ၀န္ေကာင္ေလး​ရဲ့ဘုရားသခင္ထံ
သစၥာခံယူေနတဲ့အသံကိုသူၾကားလ​ိုက္တယ္။
ဆရာ၀န္ေကာင္ေလးကေကာင္မေလးရဲ​့လက္ကိုလက္ထပ္
လက္စြပ္စြပ္ေပးၿပီးနမ္းလိုက​္
တာကိုသူေငးၾကည့္ေနမိတယ္။သူ႕​ပါးၿပင္ေပၚမွာ
မ်က္ရည္ေတြစီးက်လာခဲ့တယ္။
“အသင္ေနာင္တရေနၿပီလား”?ဘုရာ​းသခင္ကပုစဥ္းကိုေမးတယ္။
”ေနာင္တလံုး၀မရပါဘူးလို႕မ်က​္ရည္ေတြကိုသုတ္ရင္းသူၿပန္ေၿ​ဖတယ္။”
ဘုရားသခင္က”မနက္ၿဖန္ဆိုလူ႕ဘ​၀အသြင္ေၿပာင္းလို႕
ရၿပီလိုေၿပာေတာ့ပုစဥ္းကေခါင​္းခါၿပီး
ပုစဥ္းအၿဖစ္နဲ႕ကၽြန္ေတာ္တစ္​သက္လံုးေနပါရေစေတာ့”တဲ့ဲ။
တစ္ခ်ိဳ႕ကံတရားကလက္လြတ္ဆံုး​႐ွူံးဖို႕စီရင္လာၿပီးသားပါ။
တစ္ခ်ိဳ႕ဖူးစာကေပါင္းစပ္ဖို​႕ကံပါမလာခဲ့ဘူး။
လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္တာရယူပိုင​္ဆိုင္မွမဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေပမဲ့လူတေယာက္ကို
ရယူပိုင္ဆိုင္ၿပီးရင္ေတာ့ေက​ာင္းေကာင္း
တန္ဖိုးထားခ်စ္တတ္ရမယ္။

ခ်စ္သူရည္းစားျဖစ္ၿပီးတဲ့လူႏွစ္ဦးက ကိုယ္ဟာသူ႔ရင္ထဲကခ်စ္သူ ဟုတ္မဟုတ္ဆိုတာကိုသိဖို႔ အခ်ိန္တေအာင့္ေလာက္ လိုအပ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တေအာင့္က ႏွစ္ခ်ီၾကာႏိုင္သလို တခ်ဳိ႕က တစ္သက္၊ တစ္ဘဝအခ်ိန္ကို အသံုးျပဳၿပီးမွ တစ္ဘက္သားကို နားလည္ၾကရတယ္။

အႀကံ(၁)

pheromone နည္းနည္းေလ်ာ့ပါ အသိဉာဏ္မ်ားမ်ားပိုပါ

ခ်စ္ေနခ်ိန္မွာ မ်က္စိနဲ႔ ေသခ်ာေလ့လာရတဲ့အျပင္ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာကိုလည္း ကိုက္ညိႇၾကည့္ဖို႔ လုိအပ္တယ္။ ခ်စ္စမွာ လူေတြက မ်က္ကန္းဆန္ၿပီး တစ္ဘက္သားကို အေကာင္းပဲျမင္တတ္ၾကတယ္။ ဒါေတြက ခ်စ္ေနခ်ိန္မွာ လူ႔ခႏၶာကထြက္တဲ့ pheromoneေၾကာင့္ မ်က္ကန္းဆန္ေစတာျဖစ္တယ္။ pheromone ေၾကာင့္ ခ်စ္ေနခ်ိန္မွာ တစ္ဘက္သားရဲ႕အလွ၊ အေကာင္းကိုပဲျမင္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ "အခ်စ္မွာမ်က္စိမရွိ"ဆိုတဲ့ စကားေပၚလာခဲ့တာျဖစ္တယ္။

ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီး သက္တမ္းအနည္းငယ္အၾကာမွာ pheromoneက ပံုမွန္အေနအထားကို ျပန္ေရာက္သြားတယ္။ ဒီလိုအေနအထားျဖစ္ဖို႔ ႏွစ္ဝက္ေက်ာ္ေလာက္ ၾကာတတ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ တစ္ဘက္သားကို ကိုယ္တစ္ကယ္ခ်စ္မခ်စ္၊ သင့္မသင့္ေတာ္ဆိုတာကို ေလ့လာဆန္းစစ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တခ်ဳိ႕ခ်စ္သူေတြက ႏွစ္ဝက္ေတာင္မခံဘဲ pheromone ေလ်ာ့နည္းခ်ိန္မွာ လမ္းခဲြၾကရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခ်စ္မွာ ခ်စ္ဖို႔ သံစဥ္ေတြလိုအပ္တယ္။ ခ်စ္စမွာ ေျဖးေျဖးခ်င္းနဲ႔ ခ်စ္သံစဥ္ေတြ အဆံုးထိ တီးခတ္သီဆိုႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ လွပတဲ့သီခ်င္းတစ္ပုဒ္က သံစဥ္ေၾကာင့္ပ်က္သြားႏိုင္တယ္။

အႀကံ (၂)

သူနဲ႔မတူခ်င္ရင္ သူ႔ကိုမခ်စ္ပါနဲ႔

ခ်စ္ေနခ်ိန္မွာ အခ်င္းခ်င္း တူညီသက္ေရာက္ႏိုင္ဖို႔ တစ္ဘက္သားကအေရးပါတယ္။ တစ္ဘက္သားရဲ႕ အေျပာအဆို၊ ႏွစ္သက္တဲ့အစားအေသာက္ေတြကို မသိမသာနဲ႔ ကိုယ္သင္ယူမိတတ္တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ရုပ္ပါေျဖးေျဖးဆင္လာတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခုခ်ိန္မွာ ကိုယ္ဟာ "ကိုယ္နဲ႔မတူခ်င္တဲ့ လူတစ္ေယာက္"နဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္ေနခဲ့ရင္ ခဏေလာက္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ဆန္းစစ္ၾကည့္သင့္တယ္။ သူ႔ကို ကုိယ္တကယ္ခ်စ္သလား?

တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ ဇီဇာေၾကာင္တဲ့လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ကြၽန္မခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ သူနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားအတူ သြားလည္တဲ့အေခါက္ မိတ္ေဆြတစ္ဦးအိမ္မွာ ကြၽန္မတို႔ထမင္းအတူစားခဲ့ၾကတယ္။ ထမင္းစားၿပီးေနာက္ သူကမ်က္ရိပ္နဲ႔ ကြၽန္မကို ပန္းကန္ေဆးကူသင့္ေၾကာင္းျပတယ္။ မိတ္ေဆြအိမ္မွာ ပန္းကန္ေဆးစက္ရွိေပမယ့္ ကြၽန္မရဲ႕အက်င့္က သူတစ္ပါးဂရုစိုက္ေစာင့္ၾကည့္တာမ်ဳိးကို ႏွစ္သက္တာေၾကာင့္ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ပန္းကန္ေတြအမ်ားႀကီးေဆးခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါနဲ႔တင္ သူကမေက်နပ္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီခရီးမွာ ကြၽန္မတို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ျငင္းခုန္ခဲ့ၾကရတယ္။ ခရီးတစ္ေလွ်ာက္ တင္းမာေနတဲ့ သူ႔မ်က္ရိပ္မ်က္ကဲကိုပဲ ကြၽန္မေၾကာက္ေၾကာက္ရြံ႔ရြ႔ံ ၾကည့္ခဲ့ရတယ္။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံျပန္ေရာက္တာနဲ႔ သူ႔ကိုျဖတ္ပစ္မယ္လို႔ စိတ္ထဲမွာတိတ္တိတ္ေလး ကြၽန္မဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ သူရဲ႕ခ်စ္သူမျဖစ္ခ်င္ေတာ့တဲ့အျပင္ သူ႔ကိုကြၽန္မၾကည့္လည္း မၾကည့္ခ်င္ခဲ့ေတာ့ဘူး။

အဲဒီတစ္ေခါက္မွာ အခ်စ္ကို စိတ္အစဲြအလမ္းနဲ႔ပဲ ခ်စ္လို႔မရမွန္း ကြၽန္မသိလိုက္ရတယ္။ "ခရီးေဝးမွ ျမင္းရဲ႕ခံႏိုင္အားကိုသိတယ္။ ေပါင္းသင္းတာၾကာမွာ လူ႔စိတ္ကိုသိတယ္" ဆိုသလိုမ်ဳိး သူ႔စိတ္ကိုလံုးလံုးသိၿပီး သူနဲ႔မတူခ်င္ခဲ့ရင္ ေစာေစာစီးစီး လမ္းခဲြလိုက္ၾကတာပိုေကာင္းတယ္။ တကယ္လို႔ သူ႔ရဲ႕အေလ့အထကို သိၿပီးသည့္တိုင္ သူ႔ကိုဆက္ခ်စ္ေနေသးတယ္ဆိုရင္ သူဟာ ကိုယ္တကယ္ေပးဆပ္သင့္သူျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

အႀကံ (၃)

အခက္အခဲႀကံဳခ်ိန္မွ အခ်စ္ရဲ႕ရုပ္ပံုစစ္ကို ျမင္ရတယ္

အခ်စ္ခရီးလမ္းက ေနေရာင္ျခည္ပဲ ထြန္းေတာက္ေနမွာမဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ခါတေလ မေတာ္တဆေတြနဲ႔လည္း ႀကံဳရတတ္တယ္။ ဒါဟာ အခ်စ္ကိုစမ္းသပ္တဲ့ အေကာင္းဆံုး အခြင့္အေရးျဖစ္တယ္။ မိသားစုဝင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ ေဆးရံုတက္ရတယ္ ဒါမွမဟုတ္ ကုမၸဏီက ရုတ္တရက္ အေရးအေၾကာင္းရွိလာတယ္ ဒီလိုမေတာ္တဆေတြက အခ်စ္ကိုသက္ေရာက္ေစတတ္တယ္။ ဒီလိုအခက္အခဲႀကံဳခ်ိန္ အၿမဲေတြ႔ေနၾကခ်စ္သူႏွစ္ဦးက ေခတၱခဏေတာ့ ခဲြၾကရတယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ရဲ႕လိုအပ္မႈကို ခ်စ္သူက ဘယ္လိုအကူအညီေပးသလဲ! အႀကံေပးသလဲ! ဒါေတြက ခ်စ္သူႏွစ္ဦးရဲ႕အနာဂတ္အတြက္ အဆံုးအျဖတ္ေပးတတ္တယ္။

မေတာ္တဆျဖစ္ခ်ိန္ ကိုယ့္ကိစၥကို သူ႔ကိစၥလိုသေဘာထားၿပီး ကူညီေျဖရွင္းေပးတဲ့ခ်စ္သူ၊ ကိုယ့္လံုၿခံဳမႈ၊ ကိုယ့္ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ေရွ႕တန္းတင္တတ္တဲ့ခ်စ္သူမ်ဳိးကို ကြၽန္မတို႔က ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔ ခ်စ္သင့္ပါတယ္။ ခ်စ္ရတာလည္း တန္ပါတယ္။

တကယ္လို႔ မေတာ္တဆျဖစ္ခ်ိန္ အလုပ္မ်ားတာကိုအေၾကာင္းျပၿပီး ကိုယ့္ကိုေရွာင္ဖယ္တတ္တဲ့ခ်စ္သူ၊ အရာအားလံုးၿပီးၿငိမ္းမွ "အဆင္ေျပလား?"ဆိုၿပီး ကိုယ့္ဆီျပန္လာတတ္တဲ့ ခ်စ္သူမ်ဳိးကိုေတာ့ ခ်စ္ရတာမထိုက္တန္ပါဘူး။

အႀကံ (၄)

ေျပာင္းလဲဖို႔ အခ်ိန္ေပးပါ

အခ်စ္ကိုစြန္႔ခြါခ်ိန္ အလွ်င္စလိုမလုပ္ဘဲ ေျပာင္းလဲဖို႔ သူ႔ကိုအခ်ိန္ေပးသင့္ပါတယ္။ အခုခ်ိန္ သူ႔ဆီမွာ အားနည္းခ်က္ေတြ တပံုႀကီးရွိတယ္ဆိုေပမယ့္ ေျပာင္းလဲျပဳျပင္ဖို႔ သူကိုယ္တိုင္ သင္ယူလိုစိတ္ရွိတယ္ဆိုရင္ သူဟာ ကိုယ့္အတြက္အေဖာ္ေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကြၽန္မအေဖလိုမ်ဳိး ႏုရြယ္စဥ္မွာ ေဗြ႐ႈပ္ခဲ့တယ္။ အသက္ႀကီးလာေတာ့ အိမ္အတြက္၊ မိသားစုအတြက္ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ေပးဆပ္လာခဲ့တဲ့အေမကိုၾကည့္ၿပီး သူလည္းေျပာင္းလဲလာခဲ့တယ္။ အေမကိုျပန္ေပးဆပ္တတ္ဖို႔ သူသင္ယူခဲ့တယ္။ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္မွာ သားသမီး၊ လင္ေယာက္်ားအတြက္ အရာရာကို ေပးဆပ္စေတးခံခဲ့တဲ့အေမက ေနာက္ဆံုးမွ ကိုယ့္ကိုဂရုစိုက္တတ္တဲ့ လင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ကိုရခဲ့တယ္။ သူ႔ဘဝေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အတြက္ အေဖာ္ေကာင္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ အေဖ့အေပၚထားတဲ့ အေမရဲ႕အခ်စ္က အျမစ္တြယ္ခိုင္ၿမဲခဲ့တယ္။ ျငင္းခုန္မႈေတြ မျပတ္ရွိခဲ့တယ္ဆိုေပမယ့္ အေမမတုန္လႈပ္ခဲ့ဘူး။ အေမအတြက္ တဘက္သားရဲ႕အခ်စ္ကုိ နားလည္ဖို႔ သူ႔တစ္သက္အခ်ိန္ယူခဲ့ရတယ္။