ပေလတုိ နဲ႔ ဆိုကေရးတီးေျပာတဲ့ (အခ်စ္ + လက္ထပ္ျခင္း + တိတ္တိတ္ပုန္း + ဘ၀)



တစ္ေန႔မွာ ပေလတို က ဆရာျဖစ္သူ ဆိုကေရတီး ကို "အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလဲ"လို႔ေမးသတဲ့။

ဆိုကေရတီး က ပေလတို ကို ဂ်ံဳခင္းထဲ ေနာက္ျပန္မလွည့္တမ္း တစ္ေခါက္သြားေစျပီး

သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ "အေကာင္းဆံုး၊ အၾကီးဆံုး ဂ်ံဳႏွံတစ္ခု"ကိုခူးေစခဲ့တယ္။

ဆရာခိုင္းတာ အရမ္းလြယ္တယ္ထင္တဲ့ ပေလတို က ကိုယ့္ကိုယ္

ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ဂ်ဳံခင္းထဲ၀င္ခဲ့တယ္။ ေန႔တစ္၀က္ကုန္တဲ့အထိ သူဟာ ဂ်ံဳခင္းထဲမွာပဲ ရွိေနခဲ့ျပီး

ေနာက္ဆံုးမွာ လက္ဗလာနဲ႔ ေခါင္းငိုက္စိုက္ ျပန္လာခဲ့ရတယ္။

ဆိုကေရတီးေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ "အေကာင္းဆံုးလို႔ ထင္တဲ့ ဂ်ံဳႏွံကိုကြ်န္ေတာ္ ေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ တစ္ႏွံပဲ ခူးရမယ္ဆိုေတာ့ အေကာင္းဆံုးမွ ဟုတ္ပါ့မလားလို႔ ထင္ျပီးမခူးခဲ့ဘူး။

ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ အႏံွ ႐ွိဦးမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ ယာခင္းအဆံုးထိ ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ခဲ့မွ

လက္ထဲမွာ ဘာမွမပါခဲ့မွန္း သတိထားမိေတာ့တယ္" လို႔ ေျပာေတာ့

ဆိုကေရတီးက "အဲဒါ..အခ်စ္" လို႔ ေျပာျပခဲ့တယ္။



Xx တစ္ေန႔မွာ ပေလတို က ဆရာ ဆိုကေရတီး ကို "လက္ထပ္ျခင္းဆိုတာ ဘာလဲ"လို႔ ေမးျပန္သတဲ့။

ဆိုကေရတီး က ပေလတို ကို ထင္း႐ူးေတာထဲ ေနာက္ျပန္ မလွည့္တမ္း တစ္ေခါက္သြားေစျပီး

သြားရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ခရစ္စမတ္အတြက္ အသံုးျပဳဖို႔ အေကာင္းဆံုး ထင္း႐ူးပင္ တစ္ပင္ကို ယူေစခဲ့တယ္။

သခၤန္းစာ တစ္ခါ ရခဲ့ဖူးတဲ့ ပေလတို က ဒီတစ္ၾကိမ္မွာ အမွားအယြင္းမရွိေအာင္ ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ ထင္း႐ူးေတာထဲ ၀င္ခဲ့တယ္။

ေန႔တစ္၀က္ေရာက္ေတာ့ အရြက္က်ဳိးတို.က်ဲတဲ့၊ ပင္စည္ေျဖာင့္တယ္လို႔ ေျပာႏိုင္တဲ့ ထင္း႐ူးပင္တစ္ပင္ကို ႏြမ္းနယ္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ သူထမ္းျပီး ျပန္လာခဲ့တယ္။

"ဒါက အေကာင္းဆံုး ထင္း႐ူးပင္လား" လို႔ ဆုိကေရတီးက ေမးေတာ့

"တစ္ပင္ပဲ ယူရမယ္ဆိုလို႔ အေကာင္းဆံုးကို ေတြ႔လိုေတြ႔ျငား လိုက္ရွာရင္း

မဆိုးဘူးလို႔ ထင္တဲ့ အပင္ကိုေတြ႔ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာ အခ်ိန္ေရာ၊ အင္အားပါ ကုန္ခမ္းေနတာကို သတိျပဳလိုက္မိတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အေကာင္းဆံုးလား ဘာလားဆိုတာ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘဲ ယူျပန္လာခဲ့တာပါ"

လို႔ေျပာေတာ့ ဆိုကေရတီး က "အဲဒါ လက္ထပ္ျခင္း" လို႔ ေျပာျပခဲ့တယ္။



xxတစ္ေန႔မွာ ပေလတို က ဆရာ ဆိုကေရတီး ကို "တိတ္တိတ္ပုန္း''ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ေမးျပန္သတဲ့။

ဒီတစ္ခါ ဆိုကေရတီး က ပေလတိုကို ေတာထဲတစ္ေခါက္ လမ္းေလွ်ာက္ေစခဲ့တယ္။

ဒီတစ္ၾကိမ္မွာ ေခါက္တုန္႔ေခါက္ျပန္ေလွ်ာက္လို႔ရျပီး သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ "အလွဆံုး ပန္းတစ္ပြင့္ "ကို ယူခိုင္းေစခဲ့တယ္။

ဒီတစ္ခါလည္း ပေလတို က ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ ထြက္ခဲ့ျပန္တယ္။

(၂)နာရီ နီးပါးၾကာေတာ့ စိတ္မသက္မသာနဲ႔ အေရာင္စံုျပီး အနည္းငယ္ ညႇိဳးႏြမ္းေနတဲ့ပန္းတစ္ပြင့္ကို ယူေဆာင္ခဲ့တယ္။

"ဒါက အလွဆံုး ပန္းလား" လို႔ ဆိုကေရတီး က ေမးေတာ့

"၂နာရီနီးပါး ကြ်န္ေတာ္လိုက္ရွာေတာ့ အလွဆံုးလို႔ ထင္ရတဲ့

ဒီပန္းကုိ ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ျပီး ခူးလာခဲ့တယ္။ အျပန္လမ္းမွာ ပန္းက တေျဖးေျဖး ညႇိဳးႏြမ္းသြားခဲ့တယ္" လို႔

ေျပာေတာ့ ဆိုကေရတီး က "အဲဒါ တိတ္တိတ္ပုန္း" လို႔ ဆိုတယ္။



Xx တစ္ေန႔မွာ ပေလတို က ဆိုကေရတီး ကို ဘ၀ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ေမးျပန္သတဲ့။

ဆိုကေရတီး က အထက္ကအတိုင္း ပေလတို ကို ေတာထဲတစ္ေခါက္ လမ္းေလွ်ာက္ေစခဲ့တယ္။

ဒီတစ္ၾကိမ္မွာ ေခါက္တုန္႔ေခါက္ျပန္ ေလွ်ာက္လို႔ရျပီး သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ "အလွဆံုး ပန္းတစ္ပြင့္ "ကို ယူခိုင္းေစခဲ့တယ္။

သခၤန္းစာ ရထားဖူးေတာ့ ပေလတို က သတိရွိရွိနဲ႔ ထြက္ခဲ့ျပန္တယ္။

သံုးရက္ သံုးညလြန္ေျမာက္တဲ့အထိ ပေလတို ျပန္မလာလို႔ ဆိုကေရတီး က လိုက္ရွာေတာ့

ေတာအုပ္တစ္ေနရာမွာ ပေလတို တဲထိုးျပီး ေနေနတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။

"အလွဆံုးပန္းကို ရွာေတြ႔ျပီလား" လို႔ ေမးေတာ့

ပေလတို က ပန္းတစ္ပြင့္ကို ထိုးျပျပီး "ဒီတစ္ပြင့္ကို အလွဆံုးလို႔ ဆိုႏိုင္မလား" လို႔ ေမးတယ္။

"ဒါဆို ဘာလို႔ ခူးမျပန္လာတာလဲ"

"ကြ်န္ေတာ္ ခူးလိုက္ရင္ ပန္းက ႏြမ္းသြားေတာ့မယ္။

ကြ်န္ေတာ္ မခူးရင္လဲ သူႏြမ္းသြားမယ္ဆိုတာ သိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ လွလွပပ ဖူးပြင့္ေနတာကို ၾကည့္ျပီး

သူ ညႇိဳးႏြမ္းသြားမွ ေနာက္တစ္ပြင့္ကို ကြ်န္ေတာ္ ထပ္ရွာေတာ့မယ္။

ဒါ ကြ်န္ေတာ္ ေတြ႔ခဲ့တဲ့ ပန္းထဲက အလွဆံုး ဒုတိယ ပန္းတစ္ပြင့္ပါပဲ"

"အင္း.. ဘ၀ ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို မင္းနားလည္ခဲ့ျပီပဲ" လို႔ ဆုိကေရတီး က ပေလတို ကိုေျပာခဲ့တယ္။

သင္ တစ္ေယာက္တည္း ရွိေနခ်ိန္ heart attack ရခဲ့ေသာ္
for everyone

သင္ တစ္ေယာက္တည္း ရွိေနခ်ိန္ heart attack ရခဲ့ေသာ္ (သို ့) ႏွလံုးအဆုတ္
အသက္ကယ္နည္း CPR



ညေန ၆း၁၅ ေလာက္မွာ သင္ဟာအိမ္ကိုတစ္ေယာက္တည္းျပန္လာ
ေနတယ္ ဆိုၾကပါစို ့။
အလုပ္မွာကလည္း စိတ္လွဳပ္ရွားပင္ပန္းခဲ ့တဲ ့ေန ့ဆိုပါေတာ့။ သင္ဟာ တကယ္ေမာပန္း
စိတ္ပ်က္ေနတဲ့အခ်ိန္ပါပဲ။ ဒီခ်ိန္မွာရုတ္တရက္ ရင္ေခါင္းထဲက
ျပင္းထန္တင္းၾကပ္နာက်င္မွဳမ်ိဳး သင္ခံစားလိုက္ရပါတယ္။အထဲက လက္နဲ့
ဆြဲဆုပ္ညွစ္ထားသလိုမ်ိဳး၊ ရင္ဘတ္ေပၚ လူတစ္ေယာက္တက္ ထိုင္ထားသလိုမ်ိဳး
ခံစားရျပီး အရမ္းျပင္းထန္လို ့ေခြ်းသီး ေခြ်းေပါက္ေတြေတာင္ က်လာပါတယ္။
ဒီနာက်င္မွဳဟာ လက္ေမာင္းေတြ၊ ေမးရိုးေတြအထိ ထံုက်င္ပ်ံ ့ႏွံ ့သြားပါတယ္။ ဒီေတာ့
သင္ ၾကားဖူးထားလို ့သိလိုက္ရတာက ဒါဟာႏွလံုးေသြးေၾကာပိတ္ျပီး ႏွလံုးက
ေအာက္စီဂ်င္ မရတဲ့ေရာဂါ ( Ischaemic Heart Disease ) ရဲ
့ႏွလံုးရုတ္တရက္ထေဖာက္ျခင္း ( Heart Attack) ဆိုတာပါပဲ။ ကံဆိုးစြာပဲ သင္နဲ့
အနီးဆံုးေဆးရံုေဆးခန္းဟာ ၅မိုင္ေလာက္ ေ၀းပါတယ္။ ဒီခ်ိန္မွာ ေနာက္
တစ္မိနစ္ေလာက္ေတာင္ သင္အသက္ဆက္ ရွင္နိုင္ပါေတာ့မလားလို ့ထင္ရေလာက္ေအာင္
ေ၀ဒနာကလဲ ဆိုး၀ါးလာပါတယ္။ ဒါဆို သင္ဘာလုပ္မလဲ........?

သင္အရင္တုန္းက Cardiopulmonary Resuscitation, CPR လို ့ေခၚတဲ့
အေရးေပၚႏွလံုးအဆုတ္ အသက္ကယ္နည္းကို သင္ခဲ့ရဖူးမွာပါ။ လူနာကို ရင္ဘတ္ေပၚကေန
လက္နဲ့ႏွလံုးကို ၃ ခ်က္ႏွိဳးလိုက္၊ လူနာကိုႏွာ ေခါင္းပိတ္ျပီး ပါးစပ္ကေန ၁ ခ်က္
ေလမွဳတ္သြင္းေပးလိုက္ စည္းခ်က္ က်က်လုပ္ရတာဆိုတာ သင္သိပါတယ္။ အခုသင့္ကို
ဒီလိုလုပ္ေပးဖို ့လိုလာျပီဆိုတာ သင္သိလိုက္ပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ အနားမွာ
လူတစ္ေယာက္မွ မရွိတဲ့ေနရာကို သင္ေရာက္ေနတယ္ဆိုရင္ သူမ်ားကို
ဘယ္လိုလုပ္ခိုင္းမလဲ။ ဒီအတြက္ လူတိုင္းကိုယ့္ကိုယ္ကို လုပ္လို ့ရတဲ့ CPR
အသက္ကယ္နည္းကို တင္ျပေပးခ်င္ပါတယ္။

CPR ဆိုတာ heart attack ရလို ့။ဓာတ္လိုက္သြားလို ့၊ ေရနစ္လို ့၊
အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ အသက္ရွဴရပ္သြားလို ့ စတာေတြျဖစ္ခဲ့ရင္ လူနာရဲ ့အသက္ကို
ကယ္တင္ဖို ့ႏွလံုးနဲ ့အဆုတ္ကို ပံုမွန္အလုပ္ ျပန္လုပ္ေအာင္
ႏွိဳးေပးတာျဖစ္ပါတယ္။ ပါးစပ္ကေန ေလမွဳတ္သြင္း အသက္ရွဴေစျခင္းနဲ
့ႏွလံုးဖိႏွိဳးျခင္း ဆိုျပီး ႏွစ္ပိုင္းပါပါတယ္။ကမၻာေပၚမွာ ႏွစ္တိုင္း heart
attack ၊ အဆိပ္မိျခင္း၊ ေရနစ္ျခင္း စတာေတြေၾကာင့္ ႏွစ္စဥ္လူေတြသန္းနဲ့ခ်ီ
ေသေနၾကပါတယ္။ ျဖစ္ျပီးျပီးခ်င္း CPR သာလုပ္ေပးမယ္ဆိုရင္ အမ်ားစုရဲ ့ အသက္ကို
ကယ္လို ့ရမွာပါ။ ဒီေတာ့ လူတိုင္းဒီနည္းကို တတ္ထားသင့္တာေပါ့။ ဒါက ရိုူးရိုးCPR
ကိုေျပာတာပါ။ ဒါထက္အေရးၾကီးတာက ကိုယ္ တစ္ေယာက္တည္း ရွိေနတဲ့အခ်ိန္ ရုတ္တရက္
heart attack ရတယ္။ လူကလဲေမ့ေမ်ာခ်င္လာျပီဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို CPR
လုပ္နည္းေလး မွတ္ထားၾကပါ။

အသက္ျပင္းျပင္းရွဴသြင္းလိုက္ျပီး အားနဲ့ ေခ်ာင္း အဆက္မျပတ္ လုပ္ဆိုးလိုက္ပါ။
ေခ်ာင္း တစ္ခ်က္ခ်င္းစီကိုလည္း ရင္ေခါင္းထဲကေန ၾကာၾကာေလးျဖစ္ေအာင္ ဆြဲဆိုးပါ။
သလိပ္ေတြ ထြက္လာရင္ ထြက္လာပေလ ့ေစ။ အသက္ဆက္တိုက္ရွဴျပီး ေခ်ာင္းဆက္တိုက္
ဆိုးေပးပါ။ အရမ္းျမန္ရင္ေတာ့ ပိုေမာေစလို ့မွန္မွန္ပဲလုပ္ပါ။ ဒါဟာသင့္အသက္ကို
သင္ကယ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္းပိုျပီးေနလို ့ေကာင္းလာတာ သင္ခံစားရမွာပါ။
သြားလိုတဲ့ေဆးရံုမေရာက္ေသးခင္ ၊ကုသေပးမယ့္ သူေတြမေရာက္ေသးခင္ အထိ
ဒီလိုလုပ္ေပးပါ။

အသက္ျပင္းျပင္း ရွဴလိုက္ေတာ့ အဆုတ္ထဲေလေတြ အမ်ားၾကီး၀င္လာျပီး လတ္တေလာ
ေအာက္စီဂ်င ္ပိုရေစပါတယ္။ ေခ်ာင္းဆိုးျခင္းက ႏွလံုးကို ဖ်စ္ညွစ္ေပးျပီး
ေသြးလွည့္ပတ္မွဳကို ျမွင့္တင္ေပးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏွလံုးပံုမွန္ျပန္ခုန္ေစျပီး
ႏွလံုးေရာဂါ ထေဖာက္လာတဲ့လူနာက ဒီနည္းနဲ့ ေဆးရံုကို ေဘးကင္းစြာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိရွိ ေရာက္ရွိနိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေဆာင္းပါးကို
ဖတ္ျပီးျပီျဖစ္လို ့သင္ကိုယ္တိုင္ျဖစ္လာခဲ့ရင္ CPR လုပ္ျပီး သင့္အသက္ကို
ကယ္ဆယ္ဖို ့ သတိရပါ။ သူမ်ားေတြကိုလည္းျဖန္ ့ေ၀ေပးရင္ အသက္ေပါင္း
ေျမာက္ျမားစြာကို ကယ္တင္ျပီးသားျဖစ္မွာပါ။

( www.lucobest.multiply.com မွ ကူးယူတင္ျပပါသည္ )

လူရြယ္တစ္ေယာက္ဟာ ပိုက္ဆံေတြအမ်ားႀကီးရရင္ မိသားစုေတြကို ဒီထက္ပိုေကာင္းတဲ့ ဘဝေပးႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အလုပ္ေတြကို သူႀကိဳးစားပမ္းစားလုပ္ခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို အလုပ္ထဲမွာပဲ နစ္ျမဳပ္ခဲ့တယ္။ တကယ္လည္း ပိုက္ဆံေတြအမ်ားႀကီး သူရခဲ့ပါတယ္။ ႀကီးပြားေရးလမ္းေၾကာထဲ သူဝင္လာခ်ိန္မွာ ဇနီးျဖစ္သူက ရုတ္တရက္ ကြာရွင္းခြင့္ေတာင္းခဲ့တယ္။ ဒီအတြက္ သူနားမလည္ႏိုင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဇနီးျဖစ္သူက ဘဝမွာ ဘာပူပင္ေၾကာင့္ၾကစရာမွ မလိုဘဲနဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ သူ႔ဆီကြာရွင္းခြင့္ေတာင္းခဲ့သလဲ! ေငြေၾကးေတြနဲ႔ ျပည့္ျပည့္စံုစံုထားပါရက္နဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ မျပည့္ဝႏိုင္ေသးသလဲလို႔ သူေတြးထင္ခဲ့တယ္။


တစ္ေန႔မွာ သူဟာ ရြာကအဘြားဆီ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ျပန္လည္ခဲ့တယ္။ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အဘြားအခ်စ္ကို ခံခဲ့ရတဲ့သူဟာ အဘြားကို အေၾကာင္းစံုရင္ဖြင့္လိုက္တယ္။ အဘြားက သူရင္ဖြင့္သမွ်ကို ဘာမွဝင္မေျပာဘဲ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးနားေထာင္ေနခဲ့တယ္။ သူေျပာၿပီးမွ အဘြားက စကားစတယ္။

"လာ.. ေျမး.... ဘြားတို႔ Monopoly ကစားရေအာင္၊ ေျမးငယ္ငယ္ေလးတည္းက မိုႏိုပိုလီကစားရတာကို ႀကိဳက္တယ္ေလ!"

အဘြားရဲ႕စကားက သူလံုးဝေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ စကားျဖစ္တယ္။ ဂိမ္းကစားဖို႔ သူနည္းနည္းေလးမွ စိတ္မပါခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေပ်ာ္ေနတဲ့အဘြားကိုၾကည့္ၿပီး သူ မျငင္းရက္ခဲ့လို႔ သည္းခံၿပီး အဘြားနဲ႔သူကစားခဲ့တယ္။ အဘြားရဲ႕လက္က ဂိမ္းကစားရတာ သြက္ေနတယ္။ ခဏေလးအတြင္းမွာ ကစားတဲ့စကၠဴေပၚမွာ အဘြားေဆာက္ထားတဲ့ "အိမ္"ေတြနဲ႔ ျပည့္ေနခဲ့တယ္။ အဘြားရဲ႕လက္ထဲမွာလည္း ကစားပဲြထဲပါတဲ့ "ေငြ"ေတြကို ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္။ ဒီကစားပဲြမွာ အဘြားက ေအာင္ႏိုင္သူျဖစ္တယ္။

အဘြားက ပလပ္စတစ္အိမ္ေလးေတြနဲ႔ ေငြစကၠဴအတုေတြကို ဘူးတစ္ခုထဲ သိမ္းထားလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ဘက္လွည့္ၿပီး "ေျမးေရ... တကယ္ဆိုရင္ လူ႔ဘဝက မိုႏိုပိုလီကစားေနတာနဲ႔ အတူတူပဲ။ ကစားပဲြၿပီးရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ားတဲ့ ေငြေၾကးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အိမ္၊ အာဏာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ ဘူးထဲအသိမ္းခံလိုက္ရတယ္။ ၿပီးရင္ အဲဒီအရာေတြကို လူေတြက ခဏေလးနဲ႔ ေမ့သြားၾကတယ္" လို႔ေျပာတယ္။

အဘြားစကားကို နားေထာင္ၿပီး "ဟုတ္တယ္.. ဘြား.. လူ႔ဘဝက မိုႏိုပိုလီကစားနည္းနဲ႔ သိပ္တူတယ္" လို႔ စဥ္းစားရင္း သူျပန္ေျပာတယ္။

"ဒါေပမဲ့ လူ႔ဘဝနဲ႔ မိုႏိုပိုလီရဲ႕ျခားနားခ်က္ကို ငါ့ ေျမးသိရဲ႕လား"

အဘြားအေမးကို သူေခါင္းခါျပလိုက္တယ္။ အဘြားက ႏွစ္ႏွစ္လိုလိုၿပံဳးၿပီး "မိုႏိုပိုလီကစားၿပီးရင္ ဘာမွက်န္မေနခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ လူ႔ဘဝက ၿပီးသြားရင္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ အမ်ားႀကီးက်န္ခဲ့တယ္"လို႔ ေျပာတယ္။

အဘြားစကားက သူ႔ကို မ်က္ရည္က်လုလုျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ အခုမွ သူအရာရာကို သူသေဘာေပါက္ နားလည္လာခဲ့တယ္။ ပိုက္ဆံေငြေၾကးေတြကိုပဲ သူအသဲအသန္လိုက္ရွာၿပီး မိသားစုေတြကို ေပးခဲ့တယ္။ သူတို႔အတြက္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေပးဖို႔ကိုေတာ့ သူေမ့ေနခဲ့တယ္။

လူတခ်ဳိ႕က လူ႔ဘဝကို ကစားနည္းတစ္ခုလို႔ သတ္မွတ္ၾကတယ္။ ကစားပဲြၿပီးရင္ ဖုန္မႈန္က ဖုန္မႈန္ေနရာ၊ ေျမႀကီးက ေျမႀကီးေနရာျပန္ေရာက္ၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ "ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ"ကသာ အလြယ္တကူ ေမ့ေပ်ာက္မသြားဘဲ က်န္ရစ္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။

သက္ရွိထင္ရွားရွိေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဒီသေဘာတရားကို အၿမဲေမ့ေနခဲ့ၾကတယ္။ "ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ" ကိုစေတးခံၿပီး မ်ားျပားတဲ့"ေငြေၾကး"ေတြ လဲွလွယ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေငြရွိရင္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရွိမယ္လို႔ မွားယြင္းယံုၾကည္ခဲ့ၾကတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္မ်ားဆီက သတင္းတစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္မွတ္မွတ္ရရ ရွိေနခဲ့ေသးတယ္။ သတင္းက အလယ္အလတ္တန္းစား မိသားစုတစ္စုက အဘိုးအိုတစ္ဦးဟာ သန္းခ်ီတဲ့ထီ ေပါက္ခဲ့တယ္။ ဒါဟာ မိုးေပၚကက်လာတဲ့ "ကံေကာင္းျခင္း"လို႔ လူေတြထင္ျမင္ခဲ့ေပမယ့္ မ်ားျပားတဲ့ ဒီေငြေၾကးေတြက အဘိုးအိုအတြက္ "က်ိန္စာ" ျဖစ္ခဲ့တယ္။

ထီမေပါက္ခင္မွာ သားသမီးေတြက အဘိုးအိုကို ဂရုစိုက္ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါတယ္။ အခ်င္းခ်င္းလည္း သင့္ျမတ္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထီေပါက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း သားသမီးေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ သံသယအမ်ဳိးမ်ဳိး ထားလာခဲ့ၾကတယ္။ အဘိုးအို က်န္းက်န္းမာမာ ရွိေနဆဲမွာ သားသမီးေတြက အိမ္ခဲြဖို႔၊ အေမြခဲြဖို႔ကိစၥအတြက္ ဆူပူရန္ျဖစ္ၾကေတာ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ သားအငယ္တစ္ေယာက္က သားႀကီးကို သတ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့တယ္။

တကယ္ေတာ့ "ပိုက္ဆံေငြေၾကး"ဆိုတာ နတ္ဆိုးလည္းမဟုတ္သလို အိန္ဂ်ယ္လ္လည္း မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ပိုက္ဆံမွာ နဂိုကတည္းက အမွားအမွန္ဆိုတာ မရွိခဲ့ဘူး။ လူေတြရဲ႕ေတြးထင္တာ၊ ျပဳမူတာေနာက္လိုက္ၿပီး ေျပာင္းသြားတာျဖစ္တယ္။

တကယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေငြေၾကးရဲ႕ အရွင္သခင္လုပ္မယ္ဆိုရင္ ေငြေၾကးက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ ၾကည္ႏူးျခင္းေတြ သယ္ေဆာင္ေပးလာႏိုင္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေငြေၾကးရဲ႕ေက်းကၽြန္လုပ္မယ္ဆိုရင္ မသိမသာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ေလာဘႀကီးသူျဖစ္လာႏိုင္တဲ့အျပင္ ေငြေၾကးေနာက္ မ်က္စိမွိတ္ဇြတ္လိုက္ခဲ့ရင္ တျခားတန္ဖိုးထားသင့္တဲ့အရာေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္လြတ္ဆံုး႐ႈံးမိတတ္ပါတယ္။

လူ႔ဘဝက မိုႏိုပိုလီကစားတာနဲ႔ တူပါတယ္။ ကစားပဲြၿပီးရင္ ေငြေၾကး၊ ေနရာေတြက သူ႔ေနရာသူ ျပန္ေရာက္သြားတယ္။ ကိုယ့္ဆီမွာ ဘာမွမက်န္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ လူ႔ဘဝနဲ႔ ကစားနည္းမတူတာက လူ႔ဘဝမွာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာက အမွတ္တရအျဖစ္၊ မေပ်ာက္မပ်က္၊ မေမ့မေလ်ာ့ဘဲ ထာဝရက်န္ရွိေနခဲ့ပါတယ္။

မူရင္း-- http://share.youthwant.com.tw/sh?id=31023318&do=D