ေအာင္ျမင္ျခင္းႏွင့္ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုး

ေအာင္ျမင္ျခင္းႏွင့္ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုး

“ေအာင္ျမင္ျခင္း” နဲ႔ “႐ႈံးနိမ့္ျခင္း” လို႔ေခၚတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္က ထူးဆန္းတဲ့ ေက်ာက္တံုးေလးေတြ စုေဆာင္းဖို႔ ေတာအုပ္တစ္ေနရာကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ႏွစ္ဦးသား ေက်ာက္တံုးေတြ

စိတ္ႀကိဳက္ေကာက္ယူၿပီး ေနရပ္ျပန္ဖို႔ စီစဥ္ခဲ့ၾကတယ္။ အျပန္လမ္းမွာ “ေအာင္ျမင္ျခင္း” ရဲ႕အိတ္ထဲမွာ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးပဲပါၿပီး “႐ႈံးနိမ့္ျခင္း” ရဲ႕အိတ္ထဲမွာ သ႑ာန္မတူတဲ့

ေက်ာက္တံုးေတြ အျပည့္ပါခဲ့တယ္။ ဒါကို “႐ႈံးနိမ့္ျခင္း” က အံ့ၾသၿပီး “ခင္ဗ်ား ဘာျဖစ္လို႔ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးပဲ ေကာက္ခဲ့တာလဲ!” လို႔ “ေအာင္ျမင္ျခင္း” ကို ေမးလိုက္တယ္။

“တစ္တံုးဆို လံုေလာက္ၿပီ” ေအာင္ျမင္ျခင္းက ျပန္ေျဖပါတယ္။

ႏွစ္ဦးသား ရယ္ရယ္ေမာေမာ၊ ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သိပ္မၾကာဘူး လမ္းထက္ဝက္မွာ “႐ႈံးနိမ့္ျခင္း” က ေလးလံတဲ့ေက်ာပိုးအိတ္ကို မသယ္ႏိုင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေက်ာက္တံုးတစ္ခ်ဳိ႕ကို ႏွေျမာသတနဲ႔ သူလြင့္ပစ္ခဲ့ရတယ္။ ဆက္ေလွ်ာက္ရင္း ေလွ်ာက္ရင္း “ေအာင္ျမင္ျခင္း” ကိုအမီ သူမလိုက္ႏုိင္ခဲ့ျပန္ဘူး။ အမီလိုက္ႏိုင္ဖို႔ အိတ္ထဲက

ေက်ာက္တံုးတစ္ခ်ဳိ႕ကို သူလြင့္ပစ္ရျပန္တယ္။ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးသာ လြယ္ပိုးထားတဲ့ “ေအာင္ျမင္ျခင္း”က မေမာမပန္းဘဲ ေရွ႕မွာဦးေဆာင္ၿပီး သြားႏိုင္ခဲ့တယ္။ “႐ႈံးနိမ့္ျခင္း” က

ေက်ာက္တံုးေတြ တစ္တံုးၿပီးတစ္တံုး လြင့္ပစ္ခဲ့ရလည္း ေခြၽးတစ္လံုးလံုးနဲ႔ ေမာပန္းေနဆဲျဖစ္တယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ “႐ႈံးနိမ့္ျခင္း” ရဲ႕ အိတ္ထဲမွာ ေက်ာက္တံုးေတြ ဘယ္ေလာက္မွ

က်န္မေနခဲ့ေတာ့ဘူး။

အႏွစ္ (၅ဝ) ကုန္လြန္ၿပီးေနာက္ တစ္ရက္မွာ “ေအာင္ျမင္ျခင္း” နဲ႔ “႐ႈံးနိမ့္ျခင္း” တို႔ လူခ်င္းဆံုၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အိုမင္းရင့္ေရာ္ေနတဲ့ “႐ႈံးနိမ့္ျခင္း” ကို “ေအာင္ျမင္ျခင္း” မမွတ္မိခဲ့ဘူး။

တစ္ခ်ိန္က သန္မာျဖတ္လတ္မႈေတြကို “႐ႈံးနိမ့္ျခင္း” ဆီမွာ မေတြ႔ခဲ့ရေတာ့ဘူး။ “ေအာင္ျမင္ျခင္း” ကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္(၅ဝ)ကအတိုင္း သြက္လက္ၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာ မိမိကိုယ္ကိုယ္

ယံုၾကည္တဲ့အၿပံဳးေတြ ပိုေတာက္ပေနခဲ့တယ္။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ခဲြခြါခဲ့ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ဦး ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ ေျပာဆိုၾကရင္း “ေအာင္ျမင္ျခင္း”

ေအာင္ျမင္လာခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းကို “႐ႈံးနိမ့္ျခင္း” က ေမးခဲ့တယ္။

“ငါ့အိတ္ထဲမွာ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးပဲ ရွိခဲ့လို႔” လို႔ “ေအာင္ျမင္ျခင္း” ျပန္ေျဖပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ အိတ္ထဲမွာ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးပဲ ထည့္ၿပီး အၿမဲလြယ္ပိုးထားဖို႔ရာ လြယ္ကူတဲ့အလုပ္ မဟုတ္ခ့ဲဘူး။ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ထူးဆန္းတဲ့ေက်ာက္ခဲ ေက်ာက္တံုးေတြ

အမ်ားႀကီးရွိတဲ့ထဲကေန ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးကိုပဲ ေရြးႏိုင္ဖို႔ရာ သတိၱေတြရွိရသလို ခိုင္မာတဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္လည္း ရွိရတယ္။ လူ႔ဘဝလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ထူးဆန္းတဲ့ေက်ာက္တံုးထက္

လူေတြကို ဆဲြေဆာင္ႏိုင္တ့ဲအရာဝတၳဳေတြ အမ်ားအျပားရွိခဲ့တယ္။ ဥပမာ- ေငြေၾကး၊ ဂုဏ္ပကာသန၊ ရာထူးအာဏာ၊ နာမည္ေကာင္း၊ အိမ္၊ ကား.. စတာေတြျဖစ္ၿပီး တစ္ခုခုကို

လက္လြတ္ႏိုင္ဖို႔ သတိၱ၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ရွိရပါတယ္။

တစ္ခ်ဳိ႕က ဘာကိုမွ လက္မလြတ္ခ်င္ၾကဘဲ ကိုယ့္အိတ္ထဲ အကုန္သိမ္းႀကံဳးထည့္ၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ “႐ႈံးနိမ့္ျခင္း”လို မသယ္ႏိုင္၊ ေရွ႕ဆက္မသြားႏိုင္ ျဖစ္ၾကရတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ့

“ေအာင္ျမင္ျခင္း” လို႔ အရာရာကို လက္လြတ္ၿပီး ကိုယ္အလိုအပ္ဆံုးတစ္ခုကို အိတ္ထဲအၿမဲ ထည့္လြယ္ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။